W wieku starszym
Obecnie obserwuje się wzrost liczby osób w starszym wieku (powyżej 65 r.ż.), co jest związane ze starzeniem się populacji. Badania wskazują także na wzrost częstości występowania cukrzycy w tej grupie chorych. Ocenia się, że częstość jej występowania wynosi w granicach od 10 do 30%. Podobnie u tych chorych oceniania jest „upośledzona tolerancja glukozy”.
Czynniki wpływające na upośledzenie przemiany węglowodanowej w wieku starszym:
- brak lub niewielka aktywność fizyczna
- zwiększona masa tkanki tłuszczowej
- narastająca insulinoporność
- przyjmowanie leków mogących działać diabetogennie
- nie zawsze właściwe odżywianie (mało urozmaicona dieta, spożywanie tłuszczów zwierzęcych)
- upośledzenie funkcji nerek
- wzrost aktywności układu współczulnego.
Trudności w leczeniu cukrzycy wieku starszego:
- choroba dotyczy osób w wieku starszym
- osłabienie pamięci
- osłabienie wzroku
- skłonność do infekcji
- poważniejsze niebezpieczeństwa wynikające z hypoglikemii
- współistnienie innych chorób wymagających leczenia
- zmniejszająca się wydolność fizyczna
- wzrastająca liczba osób z depresją i otępieniem
- problemy socjoekonomiczne
- warunki materialne
- nie zawsze pełny kontakt z otoczeniem – bezradność
- trudności związane z samokontrolą i samoopieką
- odmienny lub nietypowy przebieg wielu chorób np. bezbólowy przebieg choroby wieńcowej lub zawału serca
- upośledzona zdolność regeneracji – rany i owrzodzenia goją się długo
- wprawdzie ostre powikłania cukrzycy występują rzadziej, ale zwykle towarzyszą innym ostrym schorzeniom tego wieku (zawał serca, udar mózgowy , zapalenia płuc, infekcje dróg moczowych). Wówczas znacznie pogarszają rokowanie.
Odrębności w postępowaniu z chorym na cukrzycę w starszym wieku:
- ustalenie właściwego, indywidualnie dobranego zakresu normoglikemii, z pozostawieniem „marginesu bezpieczeństwa”
- właściwy dobór wstrzykiwacza . Strzykawki insulinówki stwarzają większe kłopoty chorym
- właściwa i wielokrotnie powtarzana edukacja, reedukacja przy zmianie cyklu leczniczego lub diagnostycznego
- edukacja członków rodziny i/lub opiekunów
- stały nadzór i opieka („dziecko w piaskownicy”) – samokontrola i samoopieka, ale pod nadzorem
- właściwy skład i współpraca zespołu opiekuńczo- terapeutycznego.
Czy wiesz, że bardzo duża ilość osób w młodym wieku ma braki w uzębieniu? Co gorsza, rzadko zdają sobie sprawę z tego, że to poważny problem! Braki pozostające bez uzupełnienia prowadzą do zaniku kości i wtedy konieczna jest odbudowa kości szczęki. By do tego nie doprowadzić, zadbaj o uzupełnienie braków. Zachęcamy do skorzystania z uzupełnień w ramach usług Implanty Poznań.