Stwardnienie rozsiane
Stwardnienie rozsiane to przewlekła, autoimmunologiczna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której układ odpornościowy atakuje osłonki mielinowe nerwów w mózgu i rdzeniu kręgowym. Powoduje to zaburzenia w przewodnictwie impulsów nerwowych, prowadząc do różnorodnych objawów neurologicznych. Choroba często przebiega z okresami zaostrzeń i remisji. Ponadto, jej objawy i nasilenie są bardzo indywidualne.
Stwardnienie rozsiane – objawy
Stwardnienie rozsiane może manifestować się na wiele sposobów, ponieważ uszkodzenia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego występują w różnych lokalizacjach. Do najczęstszych objawów należą:
- zaburzenia czucia: mrowienia, drętwienia, uczucie osłabienia kończyn,
- problemy z równowagą i koordynacją ruchową,
- przewlekłe zmęczenie, które nie ustępuje mimo odpoczynku,
- zaburzenia widzenia, np. podwójne widzenie lub chwilowa utrata ostrości,
- trudności z mową i połykaniem w zaawansowanych stadiach choroby.
Objawy mogą występować naprzemiennie, nasilać się w okresach rzutów choroby i częściowo ustępować w remisji.
Znaczenie fizjoterapii w stwardnieniu rozsianym
Stwardnienie rozsiane jest chorobą przewlekłą, której nie można całkowicie wyleczyć. Jednakże dzięki odpowiedniej terapii można znacząco spowolnić jej postęp i poprawić jakość życia pacjenta. Obok leczenia farmakologicznego bardzo ważną rolę odgrywa fizjoterapia, która ma na celu:
- utrzymanie siły mięśniowej i zapobieganie przykurczom,
- poprawę równowagi i koordynacji, aby zmniejszyć ryzyko upadków,
- zwiększenie wydolności organizmu i redukcję uczucia przewlekłego zmęczenia,
- naukę adaptacji do codziennych aktywności i wprowadzanie bezpiecznych wzorców ruchowych.
Regularna rehabilitacja, dostosowana indywidualnie do stanu pacjenta, pozwala utrzymać samodzielność jak najdłużej i ograniczyć wpływ choroby na życie codzienne.