Rwa barkowa
Rwa barkowa związana jest z uciskiem lub podrażnieniem korzeni nerwowych wychodzących z odcinka szyjnego kręgosłupa, które unerwiają bark i kończynę górną. Dolegliwość objawia się ostrym, przeszywającym bólem promieniującym od szyi przez bark aż do ramienia, a czasami nawet do palców dłoni. Ból może pojawiać się nagle, np. po gwałtownym ruchu głową, lub rozwijać się stopniowo na skutek przeciążenia czy zmian zwyrodnieniowych.
Rwa barkowa – objawy
Najbardziej charakterystycznym objawem jest silny ból promieniujący od szyi wzdłuż ręki, często nasilający się przy ruchach głowy lub podnoszeniu ramienia. U niektórych pacjentów występuje mrowienie, drętwienie i osłabienie siły mięśniowej w ręce. Typowe jest także ograniczenie zakresu ruchu szyi i barku. Wspomniane ograniczenia znacznie utrudniają codzienne czynności – podnoszenie przedmiotów, ubieranie się, itp.

Przyczyny i mechanizm powstawania
Rwa barkowa najczęściej jest skutkiem zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa szyjnego lub dyskopatii szyjnej, gdzie przemieszczony fragment krążka międzykręgowego uciska korzenie nerwowe. Do jej rozwoju mogą przyczyniać się również urazy szyi, długotrwała praca w pozycji pochylonej nad biurkiem lub komputerem, a także przewlekłe napięcie mięśni karku. W niektórych przypadkach dolegliwości wynikają z ciasnoty w otworach międzykręgowych, w których przebiegają nerwy.
Leczenie i rola fizjoterapii
Leczenie rwy barkowej wymaga połączenia terapii przeciwbólowej z odpowiednio dobraną fizjoterapią. W początkowej fazie celem jest zmniejszenie bólu i stanu zapalnego, a następnie przywrócenie prawidłowej ruchomości odcinka szyjnego i barku. Fizjoterapia obejmuje m.in. terapię manualną, mobilizacje stawów szyjnych i barkowych, masaż tkanek głębokich, neuromobilizacje oraz delikatne ćwiczenia rozciągające i wzmacniające.

Długofalowa poprawa zależy także od wprowadzenia prawidłowych nawyków posturalnych i ergonomii pracy. Regularne ćwiczenia stabilizujące szyję i obręcz barkową pomagają zapobiegać nawrotom oraz zwiększają komfort życia pacjenta.