Zespół cieśni nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka to jedna z najczęstszych neuropatii uciskowych, polegająca na ucisku nerwu pośrodkowego w obrębie kanału nadgarstka. Ta dolegliwość powoduje ból, drętwienie i osłabienie siły dłoni. To natomiast utrudnia wykonywanie codziennych czynności. Schorzenie dotyka szczególnie osoby wykonujące powtarzalne ruchy nadgarstkiem oraz pracowników fizycznych i biurowych.
Zespół cieśni nadgarstka – przyczyny
Główną przyczyną problemu jest ucisk nerwu pośrodkowego, który przebiega przez wąski kanał kostno-więzadłowy w nadgarstku. Do zmniejszenia przestrzeni w kanale mogą prowadzić:
- Przewlekłe przeciążenia i powtarzalne ruchy dłoni, zwłaszcza zgięcia i wyprostu nadgarstka
- Obrzęki i stany zapalne tkanek otaczających nerw
- Zmiany hormonalne, np. w ciąży czy przy niedoczynności tarczycy
- Urazy oraz niektóre choroby reumatyczne i metaboliczne
W efekcie ucisk prowadzi do zaburzenia przewodzenia impulsów nerwowych, co objawia się szeregiem nieprzyjemnych dolegliwości.
Objawy i przebieg choroby
Najczęściej pacjenci skarżą się na drętwienie, mrowienie i pieczenie w palcach dłoni, szczególnie w obrębie kciuka, wskazującego i środkowego. Objawy nasilają się nocą i mogą powodować wybudzanie ze snu. W miarę postępu choroby dochodzi do osłabienia siły chwytu oraz zaniku mięśni kłębu kciuka, co wpływa na pogorszenie funkcjonowania ręki.
Charakterystyczne jest również pojawianie się bólu promieniującego wzdłuż przedramienia oraz trudności w precyzyjnych czynnościach manualnych.
Diagnostyka i leczenie
Rozpoznanie zespołu cieśni nadgarstka opiera się na wywiadzie, badaniu klinicznym oraz testach specjalistycznych, takich jak test Phalena czy test Tinela. W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie badań dodatkowych, np. elektromiografii, które oceniają funkcję nerwu.
Leczenie zachowawcze koncentruje się na odciążeniu nerwu i redukcji stanu zapalnego. Ważną rolę odgrywa fizjoterapia, która obejmuje techniki manualne, mobilizacje stawu nadgarstkowego oraz ćwiczenia poprawiające stabilizację i wzmacniające mięśnie przedramienia. Nierzadko stosuje się również ortezy, które unieruchamiają nadgarstek w nocy, zmniejszając ucisk na nerw.
W przypadkach przewlekłych i opornych na leczenie zachowawcze, gdy dochodzi do znacznego upośledzenia funkcji ręki, może być konieczny zabieg chirurgiczny polegający na poszerzeniu kanału nadgarstka i uwolnieniu nerwu.